Erzurum'da bir meslek daha tarih oldu

Eski mesleklerden biri olan saraççılık da teknolojiye yenik düştü. Bir zamanların en gözde mesleği olan ancak teknolojisinin gelişmesiyle unutulmaya yüz tutan saraççılık adeta can çekişiyor. Saraççılığın yanı sıra bir zamanlar Osmanlı devletinde son derece önem arz eden Ahilik Teşkilatı da günümüzde unutulmaya yüz tuttu. 41 yıldır saraççılık yapan Abdulhamit Akbulut, günümüzde atın yerini arabanın alması sonucunda saraççılık mesleğinin unutulduğunu söylerken, meslekle arasında dayanışma kurumu olan Ahilik teşkilatının da yok olduğunu ifade etti.
Abdulhamit Akbulut, ”53 yaşındayım 41 yıldır bu mesleği yapıyorum. Saraçlık bizde dededen, babaya, babadan oğula geçme bir meslektir. Mesleğe gönül verdiğimiz için saraçlıktan vazgeçemiyoruz. At geçmişin teknolojisinde otomotiv sektörüydü fakat şimdilerde ise at yerini arabalara bıraktı ve ata sahip olmak biraz lükse dönerken atın yerini arabalar aldı. Pahalı arabaları olanların altında bir de atı var zevk için ata biniyor. İş görme veya ulaşım anlamında herhangi bir şey yapılmıyor. Şuanda sadece zevk için binilen bir şey durumuna geldi. Az bir şeyde olsa köylü, kentlinin atı var oda köyde insanların işini görüyor. Saraççılık artık kaybolan ve unutulmaya yüz tutmuş mesleklerden biridir. Bu mesleğin en genç ve en yaşlı üyesi benim. Artık bizde bu mesleği bırakırsak bundan sonra bu işi yapacak kimse yok. Eleman yetişmiyor aynı zamanda kalifiye elemanda yetişmiyor. Bu da mesleği benimsememekten kaynaklanıyor. Halbuki bu yanlış düşünce atın var olduğu müddetçe bu mesleğin devam etme süresi de uzun yıllara dayanabilir. Ama maalesef bu atçılık ve saraççılık işi günümüzde yadırganıyor ve beğenilmiyor. Saraççılıkta atın bütün giyim kuşamı bulunur. Ata lazım olan ürünleri hepsi bizde mevcuttur.” Dedi.
GÜNÜMÜZDE AHİLİK TEŞKİLATI ORTADAN KALKTI
Akbulut, ahilik haftası ile ilgili olarak ta şunları kaydetti; “Ahilik meslekler arasında olması gereken bir dayanışma kurumudur. Bunun devamlı olması gerekirken günümüzde ahilik teşkilatı kalktı. Çok nadir olarak bazı bölgelerde yapılmaya çalışıyor. Günümüzde bu ahilik teşkilatını organize edecek bir kurum bulunmuyor. Ahilik teşkilatının olması için birliğin olması gerekir ama maalesef günümüzde arkadaşlarımız sadece koltuk sevdasıyla geçmiş oraya oturmuşlar. Ne esnafın derdinden anlar ne de geleceğinden anlar herkes birbirinden bi haber. Günümüzde ahilik unutuldu. Çağımızın gençlerine soralım ahilik nedir diye kimse bilmez. Ahilik bizde çıraklıktan ustalığa geçme kalfalığa geçme döneminde ödül olarak peştamal bağlardık birbirimize. Çıraklıktan ustalığa terfi ettiğimiz zaman ahilik döneminde tören yapılırdı bizlere hediyeler verilirdi. Yani mesleği insana sevdirmektir. Bir çocuğu nasıl sevindirirsin harçlık verirsin işte bir şeyler alırsın çocuk sevinir ve ben bu meslekten dolayı hediyeyi hak ettim anlamına gelir. Ahiliğin bir yönü de mesleği sevdirme işten zevk almaktır.”